qaynamaq — f. 1. Bərk qızdırılmaq, ya qızmaq nəticəsində buxarlanaraq pıqqıldamaq, paqqıldamaq, qələyan etmək, köpüklənmək (mayelər haqqında). Su qaynayır. Müxtəlif mayelər müxtəlif temperaturda qaynayır. // İçində maye, xörək qaynayan qab haqqında. Qazan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qan — is. 1. Orqanizmin damarlarında dövr edib, onun bütün hüceyrələrinin qidalanmasını və maddələrin mübadiləsini təmin edən qırmızı maye. Sadıq kişi əllərinin qanını arxda yuyub üz qoydu həyətdən çıxmağa. C. M.. . . Çox qan itirməsinə baxmayaraq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cuş — is. <fars.> Coşma, qaynama; qələyan, həyəcan. Cuş eyləmək – coşmaq, qələyana gəlmək, qaynamaq, cuşa gəlmək, qızışmaq. <Harun:> Eşqimiz cuş eyləyib artmaqdadır gündən günə. Ü. H.. Cuşa gəlmək – coşmaq, qızışmaq, vəcdə gəlmək, şövqə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qarınca — bax qarışqa. Qarıncaların yuvasında iki cür qarınca olur: qanadlı və qanadsız. H. Z.. Kəpənəklər uçuşur; Qarıncalar qaçışır; Azuqəsin toplayır. H. K. S.. Qarınca (yuvası) kimi qaynaşmaq (qaynamaq) – bax qarışqa kimi qaynamaq («qarışqa»da).… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaynaşmaq — f. 1. Bax qaynamaq 4 cü mənada. Kişilər, övrətlər, uşaqlar . . qarışqa kimi qaynaşırlar. C. M.. Adamlar stansiyada qaynaşırdılar. A. Ş.. <Piri baba və qızlar> bir başqa pətəyə çatdıqda gördülər ki, buranın arıları pətəyin ağzında qarışqa… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bibığım — (Kürdəmir) bir az, bir dəfə (“qaynamaq” feli ilə işlənir) – Su bibığım qaynasın, düyünü tök … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
bir — burum: (Ağdam, Bakı, Bərdə, Qazax, Şuşa, Tərtər) bir dəfə, bir qədər, bir az (“qaynamaq” feli ilə işlənir). – Qoy bir burum qaynasın, sora götü (Ağdam); – Bir burum qaynıyannan sora götürüf onu süzürsən (Şuşa) ◊ Bir çala (Qazax) – bir az, bir… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
coşdammax — (Zəngilan) qaynamaq. – Simavar coşdaner, çaynığı yeyxala gəti dəmlə … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
cozdalanmağ — (Yardımlı) qaynamaq. – Qəfədanı ocağa qoy cözdalansun … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
burum — is. 1. Burula burula çıxan (qalxan, hərəkət edən) şarşəkilli kütlə. Tüstü burumları. Qar burumları. 2. «Bir» sözü ilə: bir burum məh. – bir dəfə, bir kərə. Bir burum qaynamaq. burum burum zərf Burum (1 ci mənada) halında. Ərzurumun gədiyinə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
coşmaq — f. 1. Şiddətlənmək, çox güclənmək, gurlamaq, tüğyan etmək; daşmaq, kükrəmək (təbiət hadisələri haqqında). Tufan getdikcə coşur. Dəniz coşmuşdu. – Bu çaylar coşar indi; Qaynayıb daşar indi; Gözüm dağlarda qalıb; Yar gəlib aşar indi. (Bayatı).… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti